“Je handen spelen en je geest herkent de vorm”, een uitspraak van een beeldhouwer van wie ik les had. Dat kan ik ook mijn motto noemen bij het bezig zijn met allerlei materialen. Spelen, ja dat doe ik voortdurend, en toch is er in alles een gemeenschappelijke noemer te vinden bij het uitwerken naar de uiteindelijke “vorm”. Van 2000 -2005 volgde ik de Nieuwe Akademie in Utrecht ( de NAU ), een zaterdagakademie die de opzet had om je bij die techniek te brengen waar je grootste kracht zat. Ik had een aantal jaren schilderles gevolgd bij de Werkschuit in de Bilt, maar het werd onder invloed van de lessen op de Nieuwe Akademie omgebogen naar tekenen. Ik was het er van harte mee eens, ik ontwikkelde er mijn eigen handschrift en was blij met een manier van werken die heel direct uitdrukking kan geven aan je ‘beleving’. Structuren die ontstaan door het tekenen van lijnen kan ik terugvinden in het gutsen in hout. Daar zijn de nerven de ‘lijnen’. Ook als ik bezig ben met bollen in klei ontstaan structuren door het aanbrengen van lijnen en ga ik hierop door tot er verschillende vormen ontstaan. Bij het boetseren is het misschien het minst duidelijk omdat ik daar duidelijk figuratief bezig ben. Toch volg ik daar ook de voor mij bekende werkwijze: ik concentreer me op een thema en weer: al spelend kom ik tot een niet bewust bedachte vorm. Zo word ik zelf ook steeds verrast door wat er onder mijn handen ontstaat. Wel een uitzondering is het boetseren van een model of portret waarin ik nu een nieuwe leerfase doormaak.